Pojawiły się zasady odnośnie broni prywatnej żołnierzy zawodowych w formie podręcznika dla ŻW wprowadzone rozkazem nr 153 Komendanta Głównego Żandarmerii Wojskowej z listopada tego roku.
A tam kilka ciekawostek jakie znalazłem po szybkiej lekturze:
- szafa ma być zakotwiona,
- w czasie kontroli przechowywania broni sprawdzają przechowywanie broni, amunicji oraz promesy,
- nie trzeba mieć umowy użyczenia, ale wskazują, że warto ją mieć w celu szybkiej weryfikacji jej legalności,
- w razie jakiś niejasności mogą zabrać broń i amunicję.
Do narzędzi i urządzeń, których używanie może zagrażać życiu lub zdrowiu zaliczona została również broń cięciwowa w postaci kusz. Podkreślenia wymaga, że chodzi tu wyłącznie o kusze cięciwowe. Urządzenia podobnego typu, lecz działające na zasadach innych, niż wykorzystywanie cięciwy jako elementu miotającego, nie są bronią. [highlight=yellow]Nie wymagają zatem pozwolenia na broń kusze do polowań podwodnych[/highlight], których działanie opiera się na wykorzystywaniu sprężonego powietrza jako czynnika miotającego. Kusze takie należy raczej traktować jako urządzenie – [highlight=yellow]broń pneumatyczną[/highlight].
Pominięcie kusz wykorzystujących gumę jako elementu miotającego - nikt bodajże nie określił z czego wykonana może być cięciwa.
Traktowanie takiej kuszy jako broni pneumatycznej rodzi ze sobą problemy związane np. z zarekwirowaniem takowej do ekspertyzy "bo w podręczniku jest sprężone powietrze, a tu jest cięciwa/guma" - a sklepy takowe sprzedają bez zezwolenia, ale to posiadacz będzie się tłumaczył.
Do tego jaką energię osiąga taka kusza?
Ktoś to mierzył? Czy może znowu CLKP będzie się wykazywało bo ktoś znajdzie i będzie robił problem.
Broń palna wyposażona w tłumik huku lub przystosowana do strzelania z użyciem tłumika huku posiadana na podstawie pozwolenia na broń do celów łowieckich [highlight=yellow]może być używana wyłącznie do wykonywania odstrzału sanitarnego[/highlight] z nakazu wydanego na podstawie przepisów o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt.
W ustawie nie kojarzę takiego zapisu, ale może w prawie łowieckim jest.
Jednakże UoBiA nie zakazuje korzystania z broni wyposażonej w tłumik huku, która jest zarejestrowana na pozwolenie do celów łowieckich (jak i innej), ale wg powyższego zapisu myśliwy nie może dokonać przystrzelania broni wyposażonej w tłumik - a jak wiadomo tłumik czy to huku, płomienia etc. może zmienić ŚPT.
A jak wiadomo mocno niebezpieczne jest strzelanie z broni, której pocisk nie pada tam, gdzie celujemy.
Przy takim zapisie byle kontrola na strzelnicy czy coś podobnego i wg tej interpretacji mamy już problem.
Jeżeli prawo łowieckie też na to nie zezwala to nie jest to problem.Jednakże myśliwy z tego co wiem powinien w łowisku korzystać z broni przystrzelanej.
Posiadanie którejkolwiek z istotnych części broni i amunicji bez pozwolenia właściwego organu równoznaczne jest z nielegalnym poosiadaniem broni. Posiadanie bez wymaganego pozwolenia amunicji lub jej istotnych części jest czynem zagrożonym odpowiedzialnością karną. Dlatego też osoba zmierzająca zakupić lufę, celem dokonania jej wymiany w jednostce broni, na którą posiada pozwolenie powinna uzyskać stosowne pozwolenie. Zakupiona nowa lufa z komorą nabojową będzie miała inne numery fabryczne, będzie zatem inną istotną częścią broni niż ta, która stanowiła integralną część posiadanego przez osobę uprawnioną egzemplarza broni.
W drugiej części się poprawiają, że zakupiona lufa ma komorę nabojową, ale co w przypadku rewolwerów bo one już się łapią pod określenie "zakupić lufę", ale już niekoniecznie pod definicję istotnej części broni, gdzie jasno jest określone "lufa z komorą nabojową".
Wniosek żołnierza zawodowego winien zawierać określone dane, w tym:
1. imię i nazwisko wnioskodawcy,
2. cel, w jakim ma być wydane pozwolenie,
[highlight=yellow]3. rodzaj broni, o jaką się ubiega,
4. liczbę egzemplarzy broni danego rodzaju;[/highlight]
5. przedstawienie ważnej przyczyny uzasadniającej wydanie pozwolenia na podany rodzaj broni, we wskazanej liczbie egzemplarzy i w podanym celu,
6. imię ojca oraz imię i nazwisko rodowe matki,
7. data i miejsce urodzenia,
8. adres stałego pobytu (zameldowania lub czasowego zamieszkania),
9. nazwa jednostki wojskowej i miejsce jej stacjonowania,
10. nr dowodu osobistego i nazwa organu wydającego oraz data wydania,
11. PESEL,
12. numer telefonu kontaktowego (preferowany jest numer prywatny),
[highlight=yellow]13. zadeklarowane miejsce przechowywania broni,[/highlight]
[highlight=yellow]14. treść żądania i jego uzasadnienie.[/highlight]
W kwestii punktu 3 i 4 kompletnie pomijają fakt wydawania pozwolenia na broń bez podziału.
Punkt 13 z tego co się orientuję nie jest wymagany żadnymi przepisami.
Z kolei punkt 14 to nie wiem czym jest i chyba powtórką punktu 5.
Złożenie wniosku jest warunkiem wszczęcia postępowania administracyjnego. [highlight=yellow]W przypadku złożenia wniosku zawierającego co najmniej dwa żądania, konieczne jest skopiowanie wniosku i zarejestrowanie podań pod kolejnymi numerami rejestru. [/highlight]Dalsze dowody i materiały, które poddawane są ocenie w toku każdego postępowania, będą odmienne i zależne od przeznaczenia broni, czyli celu, jakiemu będzie ona służyła.
W związku z tym należy rozumieć, że ową kopię ma wykonać OŻW.
Wychodzi na to, że koniec z dublowaniem kwitów jeżeli składamy do więcej niż jednego celu.
Cel ochrony osobistej i ochrony osób i mienia – za ważna przyczynę uzasadniającą wydanie pozwolenia na broń uważa się wykazanie stałego realnego i ponadprzeciętnego zagrożenia życia, zdrowia lub mienia. Określenia te uznać należy jako ocenne, a stwierdzenie czy w konkretnym przypadku takie okoliczności występują, należy do organów ŻW, które w tym zakresie mogą prowadzić bardziej lub mniej rygorystyczną politykę, a jej zasady nie podlegają kontroli Sądu, który kontroluje wyłącznie to, czy ocena nie ma cech dowolności oraz czy przy wydawaniu decyzji nie zostały naruszone przepisy. Obowiązek wykazania okoliczności uzasadniających wydanie pozwolenia na broń do tych celów spoczywa na wnioskodawcy, a nie na organie administracji prowadzącym postępowanie. Dlatego też, osoba taka jest zobowiązana przedstawić konkretne fakty, potwierdzające jej obawy o własne życie, zdrowie lub mienie. Zdarzenia te jednak muszą być dokładnie sprawdzone przez organ prowadzący postępowanie.
W orzecznictwie utrwaliła się zasada, iż tylko stałe, realne, szczególne i ponadprzeciętne zagrożenie życia zdrowia lub mienia danej osoby, czyli zagrożenie, które wyróżnia ją spośród ogółu obywateli może stanowić przesłankę do wydania pozwolenia na broń do tych celów. Nie będzie uzasadniał tego sam rodzaj wykonywanej pracy np. w charakterze policjanta, żandarma, prokuratora czy żołnierza wojsk specjalnych, posiadanie majątku czy to ruchomego, czy nieruchomości o znacznej wartości, samo prowadzenie działalności kantorowej, wiek, miejsce zamieszkania, subiektywne przekonanie o stanie zagrożenia wynikające z ogólnego stanu bezpieczeństwa na świecie.
Tyle w kwestii broni do celów ochrony osobistej.
Cel sportowy – za ważną przyczynę uzasadniającą wydanie pozwolenia na broń jest udokumentowane członkostwo w stowarzyszeniu o charakterze strzeleckim, posiadanie kwalifikacji sportowych, o których mowa w art. 10b ustawy o broni i amunicji (patent strzelecki), posiadanie licencji właściwego polskiego związku sportowego. Ogranicza to możliwość uzyskania pozwolenia na broń do celów sportowych w rzeczywistości do członków Polskiego Związku Strzelectwa Sportowego oraz klubów zrzeszonych w tym związku, posiadających patent strzelecki oraz licencję na uprawianie strzelectwa sportowego. Sport strzelecki ma charakter powszechny, co nie oznacza, że każdy kto chce uprawiać strzelectwo sportowe, musi posiadać własną broń. Możliwe jest bowiem korzystanie z broni klubowej lub będącej na wyposażeniu strzelnic (obiektowej).
A tyle w kwestii broni do celów sportowych - czyli tylko i wyłącznie PZSS mimo iż w Polsce są wydane pozwolenia do celów sportowych poza PSZZ'em.
Cel kolekcjonerski – za ważną przyczynę uzasadniającą wydanie pozwolenia na broń jest udokumentowane członkostwo w stowarzyszeniu o charakterze kolekcjonerskim. W odróżnieniu do celu rekonstrukcji historycznych ustawodawca nie zawarł wymogu aby członek stowarzyszenia wykazywał swój czynny udział w stowarzyszeniu. Sam fakt przynależności do wskazanych wyżej stowarzyszeń o charakterze kolekcjonerskim (potwierdzony aktualnym zaświadczeniem o członkostwie) oraz posiadanie stosownych zaświadczeń będą zatem podstawą do wydania pozwolenia na broń. W celu rozstrzygnięcia wątpliwości z zakresu charakteru danego stowarzyszenia można zażądać od strony dostarczenia statutu bądź regulaminu stowarzyszenia.
Czyli jasno określili, że nie trzeba wykazywać żadnej działalności - więc pytania o to czy coś się kolekcjonowało czy nie już nie powinny mieć miejsca.
Z tego punktu wynika również fakt, że nie trzeba niejako dostarczać statutu lub regulaminu stowarzyszenia, ale znając życie to pewnie i tak będą to chcieli.
Cel szkoleniowy – za ważną przyczynę uzasadniającą wydanie pozwolenia na broń jest posiadanie uprawnień, określonych w odrębnych przepisach do prowadzenia szkoleń o charakterze strzeleckim, udokumentowane zarejestrowanie działalności gospodarczej w zakresie szkoleń strzeleckich oraz posiadanie zezwolenia dowódcy jednostki wojskowej na dodatkową pracę zarobkową lub prowadzenie działalności gospodarczej.
W obowiązującym porządku prawnym nie ma odrębnych przepisów dotyczących prowadzenia szkoleń odnoszących się bezpośrednio do szkoleń o charakterze strzeleckim. Wobec tego za te odrębne przepisy należy uznać zgodnie z przyjętym orzecznictwem przepisy ustawy o sporcie, ponieważ sportem w rozumieniu tej ustawy są wszelkie formy aktywności fizycznej, a zatem również strzelectwo. Osoba zamierzająca prowadzić szkolenia w zakresie strzelectwa, powinna legitymować się uprawnieniami przewidzianymi w art. 41 ust. 1 ustawy o sporcie (tytułem trenera lub instruktora), [highlight=yellow]bez względu na formę organizacyjną, w jakiej takie szkolenie prowadzi[/highlight]. Posługiwanie się bronią, również w celach szkoleniowych, z uwagi na specyfikę tego zajęcia i związane z nim zagrożenia dla zdrowia i życia ludzkiego niewątpliwie wymaga posiadania odpowiedniego przygotowania w tym zakresie, formalnie potwierdzonego odpowiednimi uprawnieniami. Jest dość oczywiste, że prowadzenie strzelania i prowadzenie szkolenia w zakresie strzelania to dwa działania całkowicie różne pod względem treści i co za tym idzie – wymagań.
Z przepisów rozporządzenia MSWiA z dnia 15 marca 2000 r. w sprawie wzorcowego regulaminu strzelnic wynika, że prowadzący strzelanie "organizuje" to strzelanie (wydaje polecenia wyjęcia broni, wydaje komendę rozpoczęcia strzelania i przyjmuje zgłoszenia zakończenia strzelania) jest odpowiedzialny za bezpieczeństwo osób przebywających na strzelnicy. Prowadzący strzelanie wykonuje więc jedynie określone czynności porządkowe, sam nie używając broni. Prowadzący szkolenie w zakresie strzelania musi natomiast legitymować się określoną wiedzą merytoryczną i posiadać umiejętności dotyczące nie tylko obchodzenia się z bronią, ale również znać metodykę (sposoby) przekazywania tej wiedzy i umiejętności osobom szkolonym. Zatem posiadanie jedynie uprawnień prowadzącego strzelanie nie upoważnia do ubiegania się o wydanie pozwolenia na broń do celów szkoleniowych.
W toku prowadzonego postępowania organ nie rozstrzyga o legalności istnienia klubów lub stowarzyszeń.
Mimo iż jest to zapis o tym jak wydawać pozwolenie na broń do celów szkoleniowych to można dostać niejako rykoszetem jeżeli ktoś będzie prowadził strzelanie np. dla rodziny czy znajomych i udzieli im porad jak mają strzelać mając inny rodzaj pozwolenia.
W przypadku żądania zmiany przeznaczenia posiadanej broni, właściwy terytorialnie komendant Oddziału ŻW zobowiązany jest do przeprowadzenia nowego postepowania administracyjnego. W ramach tego postępowania należy ustalić i potwierdzić okoliczności, uzasadniające prawo do posiadania broni w celu wskazanym przez stronę, ocenić je i dopiero na tej podstawie wydać nową decyzję administracyjną.
Rozumiem taki tok postępowania w przypadku posiadania jednego rodzaju pozwolenia, ale mając ich więcej niż jeden, gdzie broń odpowiada kilku celom to jaki jest sens przeprowadzania nowego postępowania i wydania nowej decyzji administracyjnej?
Właściwy organ Policji lub Żandarmerii Wojskowej odmawia wydania pozwolenia na broń osobie, która nie przedstawiła orzeczenia lekarskiego i psychologicznego, o którym mowa w art. 15 ust. 3. ustawy o broni i amunicji tj. potwierdzające, że mogą dysponować bronią, wydane przez lekarza upoważnionego i psychologa upoważnionego, nie wcześniej niż 3 miesiące przed dniem złożenia wniosku. W przypadku gdy charakter pełnionej służby powoduje, iż żołnierz nie posiada przydzielonej broni służbowej (np. kapelani, attaché wojskowi, żołnierze przebywający w dyspozycji) zobowiązany jest do dostarczenia wyżej wymienionych badań.
Tutaj jest ciekawie i sami sobie właśnie strzelili w kolano bo nie mają podstawy na domaganie się od żołnierzy dodatkowych badań.
Wątek: Kontrola przechowywania broni - przydatne dokumenty w szafie. (Przeczytany 9073 razy)